İbar

Buraya gelmemizin sebebi, ilk gelişimizde rahmetli dedem İbar ın kaynağına da gitmemizi istemiş. Ama nedense o zaman gidememişiz . 26 yıl sonraya kısmet oldu Yunus Aga nın ricasını yerine getirmek. Buraya Rozajdan çıkınca soldan devam eden yoldan ormanın içine doğru 7 km lik muhteşem bir yoldan geçerek varılıyor. Muhteşem diyorum. Çünkü ağaçlardan inşa edilmiş koyu yeşil bir tünelden gidiyormuşsunuz hissi veren bir yol bu.

Burada insanların en büyük geçim kaynaklarından biri orman. Orman kişilerin mülkü. İstedikleri gibi işleyip satabiliyorlar. Yanlızca orman ile ilgili devlet kurumlarının belirlediği ağaçlar dışında ağaç kesmek yasak. Belirlenen ağaçlar ise kesildikten sonra İbar'da ki akıntı yüksek olduğu zamanlarda nehire atılıyor, daha sonra annemlerin evinin karşında, İbar'ın kenarında kurulu olan Kereste işleme fabrikasına yüzerek ulaşıyorlar, burada tutulup fabrikada işleme alınıyorlar.

Yol boyunca biraz ilerledikten sonra arabadan inip yürümek istiyoruz. Ahmet ve Emir de arabayla bizi takip ediyorlar. Temiz havanın , kuş seslerinin, huzurun keyfini çıkararak yürürken annem yabani çilekleri farkediyor. Burada orman da çok misafirsever. Bize taze çileklerinden ikram ediyor. Çok lezzetli ve mis kokulular doğal olan her şey gibi.

Burada nehir bu kadar temiz , berrak ve sakin akarken Rozajın içine girdiğinde nasıl kirli , gri ve bulanık akar insan anlamıyor. Rozajdan çıktıktan sonra yine temiz ve berrak olarak koyu yeşilin içinden dağların arasından yoluna devam ediyor.